Malum, hazırlık maçları dönemindeyiz…D-Smart, TRT-1, Digitürk , NTV, Kanal A gibi televizyonlarda arka arkaya özel karşılaşmaları izliyoruz. Koltuğunuzda otururken, birileri boğazınızı sıkıyor da; öyle bakmak zorunda kalmış gibisinden Çin işkencesi maçlar…Futbol, taktik, tempo, varyete, estetik, hırs, heyecan, takım oyunu; o kapkara naylon çöp torbalarına tıkabasa doldurulup, sokak aralarındaki konteynere fırlatılıp atılmış, çöpçüler süpürüp-toplasın diye bekleniyor sanki…

Hazırlık maçlanın sevimsiz olmasındaki başlıca etken, çok sık oyuncu değişiklikleri…FIFA geçmişte özel maçlara ‘En çok 5 oyuncu’ değiştirme hakkı tanıyordu. Şimdilerde bu sınır kalktı. Sözgelimi, Bursaspor’un Avusturya’daki son Hapoel Telaviv maçında iki takımda oynayanların toplam sayısı 40!

Ertuğrul Sağlam ile İsrail temsilcisinin hocası özellikle ikinci yarı o kadar adam sokup çıkardı ki; takım değil aşure yaptılar. Bir ara baktım top ortada, kaleciler hariç 20 kişi orada! Santra çevresi sanki Yeni Kaplıca’nın göbek taşı! Top atsan birinin bir yerine çarpacak…

Ekranda görüntü kirliliği var ama ortada futbol yok…Bu nedenle Bursaspor TV’den maçı nakleden Burak kardeşim bile oyunu değil, Graz’ın doğal güzelliklerini, karşılaşmayı izlemeye gelen gurbetçilerin özelliklerini, Turgay’ın dayısını, Anıl’ın anne- babasını anlatarak durumu kurtarmaya çalıştı. Kameran kardeşim Metin’in de bu durumdan canı sıkılmış olsa gerek, tribünde maçın uzatmaya gitmesi(!) endişesiyle hop oturup, hop kalkarak izleyen bizim yöneticileri, saha kenarında bira keyfi yapan Avusturyalı seyircileri sık sık zoomladı.

Sadece Bursaspor için söylemiyorum; F.Bahçe, G.Saray, Trabzon ve diğerlerinin durumu da öyle. Çünkü işin raconu böyle. Kulüplerin Avrupa kamplarını bedavaya getiren, üste para da veren organizatörlerin; biraz da kendileri kazansın diye, zorla oynattıkları kıytırıktan amatör maçlar var. Çünü o zaman rakibe para ödemiyorlar.

Anlayacağınız; teknik için, taktik için, uyum için değil organizatör için oynanıyor…

Bu tür maçların tadı, tuzu, biberi, baharatı ve sosu olmaz. Zaten hiçbir teknik direktör de; lezzetli olsun da, milletin tadı damağında kalsın diye uğraşmaz. Sözün kısası, hocaların seyredeni memnun bırakmak gibi bir lüksleri de olamaz.

İllaki iyi oyun, mutlaka güzel galibiyet, estetik içeren bol gol…

Sakın ola kimse beklemesin, böyle bir şey olamaz…

Teknik direktörler olaya farklı açıdan ve beklentilerle baktıkları için ekran başındakilerle, takımın başındakilerin hedefleri örtüşmez.

Bir mağlubiyet sonrası taraftar televizyonunu mahzun ve buruk kapatırken, hoca sahadan mutlu ayrılabilir. Nitekim, 2-1’lik Hertha Berlin yenilgisi sonrası Ertuğrul Sağlam ‘Takımımdan memnunum’ diyebilmiştir. Çünkü teknik adam, birbiriyle ve takımın herbiriyle yeni-eski kaynaşmasına bakar. Saha içindeki kademe, ver-kaç, gölge depar, yardımlaşma, blok atak, toplu savunmaya kafasını takar.

Konuyu özetlersek, yurt dışındaki hazırlık maçlarının sonularına bakıp, ‘Bunlar ligde fırtına gibi eser’ de diyemezsiniz….’Bunlardan bir şey olmaz’ da!

Demek istediğim o ki; bu maçları keyifle değil, bilinçle seyredin.

Farkı ancak o zaman algılayabilirsiniz.