Maçın başlamasına henüz bir saat varken, heyecan içinde tribünlerdeki yerimi aldım. Futbolu ve Bursaspor’u o kadar da özlemişim, ki takımları ısınırken bile seyredebildim.Yeni transferlerin çokluğundan olsa gerek, başlarda futbolcuları tanımakta biraz zorluk çektim. Gözlerim hemen Zuniga ve Gutierrez’i aradı. Ne yalan söyleyeyim, on sekiz kişilik kadroda görmeyince içimi bir sevinç kapladı. O kadar maç oynadılar, o kadar seyrettik, anladık ki ikisinden de bu takıma fayda gelmez. Geldikleri zaman her ikisine de taraftar tepki koyunca, bir açıklama gelmişti yönetimden. İstenmedikleri yerde kalmazlarmış. Zor ikna etmişler kalmaları konusunda. O kadar kişilik sahibi imişler yani. Şimdi onun gereğini yapmakta niye zorlanıyorlar onu anlamıyorum.

Neyse ilk onbir diğerlerinden ayrı ısınmaya başlayınca, takımın düzeni konusunda bir fikir oluşturmakta doğrusu zorlandım. Çünkü sahada üç stoper ve üç ön libero vardı. İbrahim Öztürk, Leandro, Ömer Erdoğan sonra Krita, Mustafa Sarp ve Bekir Ozan Has. İki de kanat savunucusu, sekiz kişiyle defans yapacaksak  golü nasıl atacağız diye düşünmekten kendimi alamadım. Kendi kendime Veli Acar ve Mustafa Keçeli kanatları savunur, Volkan Şen de Adriano’ya servis yapmaya çalışır; biz de gol falan atamayız diye düşünüyordum ki maç başladı. Stoper oynamasını beklediğim İbrahim Öztürk maça sağbek olarak başladı. Böylelikle Veli Acar orta sahanın sağına kaydı. Bekir Ozan Has da orta sahada forvet arkasında oynadı. Mustafa Sarp da top Bursaspor’da iken hücuma daha yakın oynayınca  ilk on dakikadan sonra gol de atabileceğimize inanmaya başladım.

Volkan Şen’e ayrı bir paragraf açmak istiyorum. Top ayağına çok yakışıyor. Topla güzel işler de yapabiliyor. Ancak topsuz oyunda hiç yok. Takım savunması ve bireysel savunma konularında eğitilmesi gerek. Ayağında top yoksa yürümüyor bile. Hiçbir arkadaşına yardıma gittiğini ya da boşa çıkmaya çabaladığını hiç görmedim. Top yoksa, Volkan da yok. Birinin ona yenilen gollerin golü yiyene değil takıma yazıldığını anlatması gerek. Ayrıca atılan gollerin de.  Bir kaç pozisyonda da ceza sahası yakınlarında ayağındaki topu daha müsait durumdaki arkadaşlarına verse golü daha önce bulabilirdik.

Leandro ve Ömer Erdoğan uyumunda herhangi bir sorun yok. Ama İbrahim Öztürk’den sağbek olmaz. Hele önünde Veli Acar oynarken hiç olmaz. Olursa da İsmail Güldüren’den ne kadar solbek olduysa o kadar olur. Krita defansın hemen önünde güven veriyor. Sert ve kesici olması çok kart görmesine sebep oluyor. Daha dikkatli olması takımın eksik kalmaması için önemli. Veli Acar hala futbolunda bir aşama yapamadı. Sanırım, hepsi bu kadar, fazlasını beklememek gerek. Adriano ise bana umut vermedi. Çok ağır. Kafa toplarını alabilmekte çok zorlanıyor. Ceza sahasına doğru dürüst orta yapamadık, bu doğru. Ama yapılan ortaları da Adriano alamadı; bu da doğru. Bu takımda Herve Tum çok iş yapardı. Yazık oldu.  Adriano’nun yerine giren Gökhan Güleç daha faydalı oldu ve muhteşem bir golle üç puanı kazandırdı. Marcelinho Samet Aybaba’yı çılgına çevirdi. Ayağına gelen her topu kaybetti. Bu arada Sercan’ı ben beğendim. Gazetelerdeki notlandırmalarda düşük not verildiğini görünce şaşırdım. Bence Samet Aybaba’nın maçı kazanmaya yönelik en önemli hamlesiydi. Defansa yakın oynayan Krita’yı çıkartarak, forvetin hemen arkasına Sercan’ı koydu. Bence Sercan olumlu işler yaptı. Ama yaptıkları yeterince anlaşılamamış ki gazeteciler notunu düşük tutmuş.  Kaleci İvankov’u ise mükemmel buldum Bursaspor kalesi çok uzunca bir zamandır bu kadar emin ellerde olmamıştı. Bence bu yılın en iyi transferi.

Gelelim Samet Aybaba’ya: Kapalı tribünde Bursaspor yedek kulübesinin hemen arkasındaydım. Gökhan Güleç’in muhteşem golü ile havalara sıçrayıp sevindik. Yerime otururken Samet Aybaba’ya baktım. Bir de ne göreyim? Hoca seyirciye dönüp okkalı bir küfür savurdu. Ne oluyor, ne bitiyor diye anlamaya çalışırken yanımdaki biri (sahadaki Bursasporlu futbolculardan birinin ağabeyi) 4-5 sıra yukarıdaki bir grubun küfür ettiğini hocanın da onlara karşılık verdiğini söyledi. O gruptan birini tanıyorum. Ayrıca o kişiyi bütün Bursaspor tribünleri de tanır. Kimliğini yazıp da onları suçlu konumuna koymak istemiyorum. Neyse, hoca döndü önüne konu orada kapandı diye düşündüm. Maçın bitmesiyle birlikte hoca tellere koşup bağırmaya başladı. “Siz Bursaspor’un teknik direktörüne nasıl küfredersiniz?” diyordu.  Bu sahne biraz daha sürdükten sonra hocanın yanına gittim “ Hocam yarın gazeteler bu yaptıklarını yazar. Bırak da galibiyetin tadını çıkartalım” dedim. Aybaba biraz geriledi. Hala bağırmaya çalışırken  Yaşar Hoca’ya eğildim “Yaşar Hocam alın hocayı götürün. Bu konu çok uzamasın” dedim. Yaşar Hoca Samet Hoca’ya sarılıp aldı oradan uzaklaştırdı. Tam bu sırada, Bursaspor misafir tribünü önünde timsah yürüyüşü yapıyordu.

Benim yorumum: Bursaspor Teknik Direktörü olmuş bir kişi bazı şeyleri duymazdan gelebilmelidir. Seyirciden gelen her etkiye bir tepki vermeye kalkışırsa olmaz. Bu durum öncelikle Bursaspor’a yakışmaz. Sıcağı sıcağına Samet Hoca’ya çok daha fazla kızgındım. Üzerinden neredeyse iki gün geçtikten sonra, gene de Aybaba’yı haksız buluyorum. Çünkü küfür ettiği söylenen gruptaki kişiyi ciddiye alabilmek gerçekten mümkün değil. Beni tanıyanlara kim olduğunu söyleyebilirim. Ama şu kadarını söyleyeyim. Bursaspor tribünlerini  biraz bilen herkes o kişiyi tanır.

Neyse deplasmandan alınan galibiyet çok güzeldi ve Bursaspor’a çok yakıştı.

Tonguç AKKUŞ

Ankara, 25 Ağustos 2008