Haftalardır yazmıyorum. Yazmak içimden gelmiyor. Sezon başındaki maçlarda gördüğümüz mücadele azmi takımdan ümitli olmamızı sağlıyordu. Sonrasında peşpeşe yapılan yönetim hataları bir yılımızı daha çöpe atmamızı sağladı. Hata yaptıkça batıyoruz: Battıkça daha çok hata yapıyoruz. Zaten hata sarmalı da budur. Sürekli batar, battıkça daha  çok hata yaparsınız!

Bursalıyız! Bursasporluyuz! Bursaspor!a zarar vermek istemiyoruz! Bu yüzden yönetimi, teknik ekibi, futbolcuları eleştirmek istemiyorum. Bu yüzden de aylardır bir Bursaspor yazısı yazmıyorum. Dün bir dostum beni bu yüzden eleştirdi. “İyi günde herkes yazar,  önemli olan kötü günde yazmaktır” diye... Aslında çok haklı. Gerekli eleştiriler gerekli olduğu anda yapılmalı.

Yapılan yönetim hataları ile koskoca bir sezonu çöpe atmak, Bursaspor’u yine “40 puan” hedefli bir takım haline dönüştürmek artık sıtkımızı sıyırdı. Tepkim takımın maç kaybetmesine de değil. Biz Bursasporlular maç kaybetmenin ne demek olduğunu da çok iyi biliriz. Bursaspor kurulduğundan beri oynadığı maçların yarısından fazlasını kaybetmiş bir takımdır.

Doğrudur: Bursaspor borç batağında. Borç sarmalının içinde takımı başarıdan başarıya koşturabilmek hiç kolay değil. Ama bu koşulların bilinci altında olan Bursasporlular, zaten, Bursaspor’dan şampiyonluk mücadelesinin içinde olmalarını beklemiyorlar ki...

Bizler sahada mücadele eden, futbol oynamak için varını yoğunu ortaya koyan bir ekip görmek istiyoruz. Galatasaray maçınında seksen dakika boyunca hiçbir şey göremedik. Son on dakikadaki kıpırtıları görüp umutlandık. Ama o gün Bursaspor’da bir ruh yoktu ki... İsmail Güldüren ve Egemen Korkmaz’ın hırsla birleşen mücadelecilikleri takıma biraz olsun bir kıpırtı getirmişti. Hepsi o kadar.

O günün üzerinden üç gün geçtikten sonra da gördük, ki yanıltıcı olan o son on dakika imiş. Sarıyer maçında yaşananlar bunun en büyük kanıtı. Futbol adına hiç bir şey sergilemeden sahada dolaşan futbolcu arkadaşlarımız, sahaya Bursasporluluk ruhunun sürülmesi gerektiğini bir gün kavrayabilecekler midir? İki gün önce sözleşme imzalanan, takımla doğru dürüst antrenman yapma fırsatını bile bulamamış bir oyuncu kurtarıcı olarak sahaya sürülüyorsa; bu takımın geleceğinden emin olabilmek ne derece mümkündür?

Birkaç hafta önce bir maç seyrettim. İzmir 1. Amatör kümede Seferihisar Göztepe ile oynadı. Tribünler renkli ve hareketli, futbolcular birbirinden heyacanlıydı. Buruk bir gıpta ile izledim. Stadyum yerini birilerine peşkeş çekmeden, siyasete derinlemesine dalmadan Bursaspor’u bu borç sarmalından kurtaramayacağımıza göre: Amatör kümeye giderek geri gelmenin zamanı yavaş yavaş gelmekte midir, dostlar? Ne dersiniz? Daha onurlu olmaz mıydı?

Tonguç AKKUŞ

Ankara 10 Ocak 2008