Bu nasıl iştir anlayamadım. Sahaya savunma ağırlıklı bir takımla çıkıyorsun. Romaschenko’yu santrfor olarak sahaya sürüyorsun. Yani aslında sahaya çıkan takımın santrforu da yok. Top rakipte iken altılı savunma bloğunun önüne dört kişi koyuyor; top kendine geçtiğinde orta sahayı altılayıp, atağa çıkmaya çalışıyorsun. Ama sahaya hücumcu sürmediğin için hiç bir organize olmuş atak yapamıyorsun. Buna rağmen topu iyi saklayan Romaschenko ve Gökhan Güleç’in bitip tükenmek bilmeyen mücadele azmi sayesinde bir gol atıp öne geçiyorsun. Koca bir ilk yarı boyunca rakibin bir çok gol pozisyonu üretmesine karşın, hiç gol pozisyonuna girmeden bir de gol atıp avantaj sağlıyorsun.

Koskocaman bir ilk yarı süresince Bursasporlu oyuncular rakiple başa baş, dişe diş mücadele ettiler. Ortada yüksek kaliteli bir oyun yoktu. Ama yüreklerini ortaya koymuş oyuncuların, yılmak bilmeyen bir mücadele azimleri vardı. Trabzonlu oyuncular oyun kurmaya çalıştıkça araya girip pas yapmalarına engel oldular. Ceza sahası çevresinde yapılan alan savunması da ilk yarıda son derece etkili oldu. Ama buna rağmen Umut’un direkten dönen topu Bursaspor için bir şanstı.

İkinci yarı daha başlamadan, aslında, nasıl bir ikinci yarı yaşanacağı herkes tarafından biliniyordu. Bursaspor oyunu kendi sahasında kabul edecek, kapacağı toplarla yapacağı kontra hücumlarla farkı arttırmanın yollarını arayacaktı. İkinci yarının ilk on dakikasında durum aslında o kadar fena değildi. Duran topla, kapılan topla Trabzon savunmasının arkasına sarkabilmenin hesaplarının  yapılabildiği görülebiliyordu. Ancak, maçın elli beşinci dakikası ile birlikte yorulan Romaschenko ve Melo’nun  yanına, yalandan  koşan Volkan Şen de eklenince Trabzonlu oyuncular karşılarında orta sahada hiç direnç gösteremeyen bir Bursaspor buldular. Orta sahada topa hakim olamayan Bursaspor, iyice geri çekilerek oyunun kendi ceza sahası içinde oynanmasına  razı oldu. Bu dakikadan itibaren Trabzonspor çok etkili olmaya başladı. Romaschenko ve Volkan Şen’in değiştirilme gerekliliği bulunduğumuz yerden (Maraton) olabildiğince açıklığı ile görülebiliyordu. Romaschenko çok çalıştı, çok çabaladı. İlerleyen yaşının da etkisi ile yorularak oyundan düştü. Ama Volkan Şen niye yoruldu onu anlayamadım. Demek ki çalım atamayarak ve topu ezerek de yorulabilmek mümkün olabiliyormuş... Hem de genç yaşlarda.

İşte tam bu sıralar, Sercan Yıldırım’ın oyuna girmesinin tam zamanıydı. Güvenç Kurtar da öyle düşünmüş olacaktı, ki Sercan Yıldırım’ı sahaya sürmek üzere dördüncü hakemin yanına gönderdi. Sonrasında ise anlaşılmaz bir tutumla Sercan Yıldırım’ı yedek kulübesine geri yolladı. Ardından da santrfor Romaschenko’nun yerine stoper Emrah Kiraz’ı, orta sahada topa basarak takıma nefes aldıran Ozan Has’ın yerine de başka bir stoper Serdar Aziz’i alınca takımın ve seyircinin çivileri iyice yerinden çıktı. Zaten Trabzonspor stoper Giray’ı çıkartıp yerine hücum oyuncusu Barış Memiş’i sokarak niyetini iyice belli ediyor. Buna karşılık sen takıma iki stoper daha sokarak niyetinin sadece gol yememek olduğunu  ilan ediyorsun.

İyi ama hocam, benim futbolda bildiğim bir gerçek var, ki onu senin bilmemen imkansız: Her kim, ki sahaya yalnızca gol yememek için çıkar: Golü yer. Netekim sonunda golü yiyiverdik. On bir kişi ile savunma yaparken hem de...  Komik değil mi? Sahanın her yerinden görünen bu gerçeği senin oralardan görememiş olman tuhaf değil mi?

Sonra “Haydi Arslan Sercan! Giden galibiyeti sen getirirsin!"... Sercan sonunda oyuna girdi. Ama tam yarım saat gecikmeli olarak. Maçın bitmesine sekiz dakika kala... Zaten son on dakikada oyuna kurtarıcı olarak sokulan oyunculara hep acımışımdır. Seksen dakikanın pisliğini, arkadaşının, hocanın hatalarını on dakikada ortadan kaldıracaksın. Yükün ağırlığına bakar mısınız?

Şans mı desem, hakem hatası mı desem? Sonunda ofsayt bir golle Trabzon’u yendik. Ve seyirci Güvenç Kurtar’a olumsuz tavrını sürdürdü.

Demek ki Bursaspor seyircisi futbolu çok iyi biliyor. Yorumunu, değerlendirmesini tabelaya bakarak yapmıyor. Oyunu, oyunun içinde olanları daha fazla önemsiyor.

Maçtan sonra bakıyoruz: Güvenç Kurtar “seyirci hatasını anladı” diyor. Burada asıl hatasını anlaması gereken sensin Güvenç Hocam. Her zaman ofsayt golle son dakikada öne geçecek kadar şanslı olamayabilirsin. Bunu bir kenara yaz istersen.

Sonra da Sayın Başkan “Bunlar provakatörlerdir. Bizi eleştirenler tabelaya baksın.”  diyebiliyor. Sayın Başkan Trabzonspor maçında maraton tribününde, “istifa” diye bağıranların yanı başında idim. Güvenç Kurtar’ın yaptıklarıan tepki verenlerin içinde provakatörler var mıydı? Tam olarak bilebilmem mümkün değil. Ama Bursaspor taraftarının tepkilerini okuyabilmeyi becerebilmeniz çok önemli. Hatta yönetiminizin geleceği açısından. Tabelaya bakacakmışız. Göreve geldiğinizden beri tabelaya bakılsaydı, haliniz nice olurdu sayın Başkan? Ne mutlu size ki tabela ne olursa olsun doğal tepkilerini veren (hatta verebilen) bir taraftar kitlesine sahipsiniz. Bu taraftar size iyi günde de, kötü günde de doğru yolu gösterebilme yetisine sahiptir. Bununla gurur duymanız gerekir.

Bir de daha geniş perspektiften bakalım. Bu seyirci son dönemlerde üç maçta tepki verdi. İkinci ligdeki Antalya maçı, geçen yılki Kayseri maçı ve bu yıl da Trabzon maçı. Antalya maçındaki tepki son derece iyi okundu. Ama Kayseri maçındaki tepkiler iyi okunabilseydi, Trabzon maçında yaşananlar olmazdı.

Futbol dünyanın en basit, en kolay oyunudur. Bunun içindir ki çok sevilir. Sahada oynanan futbolun iyi mi, kötü mü olduğunu bilebilmeniz için; ne futbol oynamış olmanız gerekir, ne eskiden hakemlik yapmış olmanız, ne de Türkiye Liglerinde bir yığın kulüpte futbolcu olarak oynamanız ya da takım çalıştırmış olmanız. Futbolu anlayabilmek için bunlar önemlidir ancak yetmez.

Sahada olan biteni anlayabilmeniz için futbolu sevmeniz yeterlidir.

Tonguç AKKUŞ

Ankara, 15 Aralık 2008